Σύμφωνα με τον Matt Kahn (2018), επειδή το εγώ είναι η ψυχή στα πιο αδρανή στάδια της εξέλιξής της, είναι ρυθμισμένο να αντιδρά ασυνείδητα. Και είτε το ξέρουμε είτε όχι, οτιδήποτε συναντάμε πρόκειτε να μας βοηθήσει να κάνουμε μια μετάβαση προς την εξέλιξη της συνειδητότητάς μας.

Οι αντιξοότητες που συναντάμε σε κάθε στάδιο του ταξιδιού μας ωφελούν τη συνειδητότητα μέσα μας. Η προθυμία μας να αναγνωρίσουμε και να καλωσορίσουμε καθετί, είναι αυτή που διευκολύνει τη διαδικασία της διεύρυνσης και συμβαίνει όταν ανακαλύπτουμε το σύμμαχο που κρύβεται μέσα σε κάθε εχθρό. Οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ως εχθρό ή εμπόδιο, θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν έναν συγκαλυμμένο πνευματικό σύμμαχο, με τον ανάλογο σεβασμό, αναγνώριση και υποδοχή/καλοσώρισμα. Ας δούμε με ποιόν τρόπο επιμέρους αντιξοότητες προάγουν την εξέλιξη της συνειδητότητάς μας.

Απώλεια

Ο σκοπός της απώλειας είναι να απογυμνωθεί το εγώ από οποιαδήποτε ψευδή αίσθηση δύναμης, προκειμένου να μπορέσει να ξεδιπλωθεί. Ωστόσο, η απώλεια και η αλλαγή μπορούν να τιμηθούν ως πνευματικές τελετές μετάβασης, αντί για αδικαιολόγητες στιγμές σκληρής ατυχίας. Υπ’ αυτή την έννοια, η απώλεια δημιουργεί χώρο στην πραγματικότητά μας για να προκύψουν μεγαλύτερα δώρα.

Φόβος

Ο φόβος μας ειδοποιεί ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε ταλαιπωρία, απογοήτευση ή απειλή απροσδόκητης απώλειας και αλλαγής ως μέρος της εξέλιξής μας. Είναι ένα σήμα από το σύμπαν μιας επικείμενης ανάπτυξης. Μας δίνει χρόνο να πάρουμε την απόφασή μας.

Κριτική

Κατά την επώαση στο εγώ, οι κριτικές είναι νοητικές ή λεκτικές επιθέσεις ενάντια στην απειλή της αλλαγής, είτε προκύπτουν από συκοφαντία, ρατσισμό, στερεότυπα, αντικειμενοποίηση φύλου ή γελοιοποίηση του τρόπου ζωής ενός άλλου. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κριτική ως ένα βοηθό που μας υπενθυμίζει τις περιοριστικές πεποιθήσεις που απομακρύνουμε από το ενεργειακό μας πεδίο.

Θυμός

Ο θυμός είναι ένας από τους πιο ισχυρούς συμμάχους μας, όταν τον αναγνωρίζουμε και τον καλωσορίζουμε ως βοηθό που έχει μεταμφιεστεί. Είναι μια αντίδραση όταν νιώθουμε αδικία ή απόρριψη. Είτε μας φέρονται με ασέβεια είτε νιώθουμε κύματα προσωπικής οργής, η σοφία του θυμού μας θυμίζει πότε απαιτείται μεγαλύτερος χώρος για τις επεκτάσεις που πραγματοποιούνται.

Όταν νιώσουμε θυμό μέσα μας, μπορούμε να διακόψουμε τη συνομιλία που έχουμε με τον άλλο, οπότε ο καθένας μας θα μπορέσει να ασχοληθεί με τα δικά του συναισθήματα και, μόλις περάσει ο θυμός, να επιστρέψουμε στη συζήτηση. Ο θυμός μας οφείλεται στον χώρο που δεν ξέρουμε πώς να παρέχουμε, όταν οι σχέσεις εστιάζουν περισσότερο στα πράγματα που μπορούμε να πάρουμε από τους άλλους παρά στην ομορφιά να μοιραζόμαστε τους εαυτούς μας με αυτούς που αγαπάμε.

Ο νους δεν είναι εχθρός για να εναντιωθούμε, αλλά σύμμαχος που πρέπει να αγκαλιάσουμε. Η δραστηριότητα του μυαλού αντανακλά πόσο ανοιχτή ή κλειστή είναι η καρδιά μας. Ό,ποτε η καρδιά μας κλείνει, το μυαλό μας ενημερώνει με το να γίνεται θορυβώδες. Μόλις αναγνωρίσουμε το βαθύτερο σκοπό ενός θορυβώδους μυαλού, αυτό μας βοηθά να επικεντρωθούμε στην καρδιά μας.

Μπορούμε να δούμε την υπερβολική σκέψη (ή υπερανάλυση) ως ένδειξη για το πόσο ανοιχτή ή κλειστή τείνει να είναι η καρδιά μας.

Θλίψη

Η θλίψη επιβεβαιώνει τις ακριβείς στιγμές που το εγώ διαλύεται. Στην πραγματικότητα, κάθε αποτέλεσμα που εμπνέει τη θλίψη, προκύπτει έτσι ώστε να δημιουργήσει περισσότερο χώρο για να εκδηλωθεί η ψυχή.

Η θλίψη δεν αποτελεί έλλειψη ευτυχίας. Είναι απλά ο τρόπος που η καρδιά προσαρμόζεται στην απώλεια και απελευθερώνει μοτίβα προσκόλλησης για την ευημερία όλων. Κάθε φορά που προκύπτει θλίψη, το σώμα κάνει ένα συναισθηματικό ξεκαθάρισμα δημιουργώντας χώρο.

Απογοήτευση

Ο ρόλος της απογοήτευσης είναι να απελευθερώσουμε τη συνειδητότητά μας από το όνειρο της προσδοκίας, ώστε να παραμείνουμε ανοιχτοί στις απεριόριστες δυνατότητες της ζωής. Καθώς μεταβαίνουμε από το εγώ στην ψυχή, είμαστε ανοιχτοί στους αμέτρητους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βιώσουμε την αληθινή ευτυχία, χωρίς να χρειάζεται πάντα να γίνεται το δικό μας προκειμένου να μας φαίνεται η ζωή δίκαιη. Δεδομένου ότι η ανάδυση της ψυχής συμβαίνει καθώς διαλύεται το εγώ, η διαρκής τάση του εγώ να μην κάνει το δικό του, είναι που επιτρέπει στην απογοήτευση να βοηθήσει στη διαδικασία. Κάποια στιγμή που δεν το περιμένουμε, ο θάνατος της προσδοκίας φτάνει στο κατώφλι της πραγματικότητας για να αφαιρέσει περισσότερους περισπασμούς από την πορεία μας, αντί να τροφοδοτήσει την πτυχή του εαυτού που συνεχώς ζητάει περισσότερα. Το ζήτημα είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχτούμε ότι ακόμη και η απογοήτευση έρχεται για να μας βοηθήσει ή θα διατηρήσουμε την εσωτερική πάλη. Το θετικό της απογοήτευσης λοιπόν, το πλεονέκτημά της, είναι ότι το εγώ έχει τη δυνατότητα να ξεδιπλωθεί κάθε φορά που δε γίνεται το δικό του.

Ζήλεια

Τα βέλτιστα συναισθήματα δεν εξαρτώνται από συγκεκριμένα αποτελέσματα και περιστάσεις. Οι ευλογίες που βλέπουμε στους άλλους σηματοδοτούν την ετοιμότητά μας να αισθανθούμε περισσότερο όπως πραγματικά επιθυμούμε, κάτι που συμβαίνει μέσω της επέκτασης της ψυχής. Όσο το εγώ παραμένει υπνωτισμένο από τα αντικείμενα που αναζητά, το ανικανοποίητο είναι η φυσική του κατάσταση. Ωστόσο, παραδόξως, ο χρόνος που αφιερώνεται στο ανικανοποίητο έχει την τάση να ενισχύει τη δυναμική για μεγαλύτερη επέκταση. Η ζήλια έχει μια προφητική δύναμη ως προαναγγελία μεγαλύτερων ευλογιών που πρόκειται να εισέλθουν στη δική μας πραγματικότητα. Η ζήλια είναι σαν ένα μήνυμα που αποστέλλεται από το Σύμπαν και μας υπενθυμίζει όλες τις ευλογίες που είναι καθ' οδόν για μας, για τη δική μας πραγματικότητα. Η αλήθεια που προκύπτει όταν η συνειδητότητα επικεντρώνεται στην καρδιά, είναι τόσο βαθιά ώστε κανένα συναίσθημα δεν απορρίπτεται, δεν καταδικάζεται ή συγκρίνεται προς χάριν κάποιου άλλου.

Πικρία/Κακία

Η πικρία (κακία) είναι το κατάλοιπο της επίρριψης ευθυνών. Είναι μια «λεπτή» μορφή ζήλιας προς εκείνους που δείχνουν περισσότερη ελευθερία βούλησης απ’ όση εμείς επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να εκφράσουμε. Για την ψυχή, η πικρία (κακία) είναι ένας απροσδόκητος απελευθερωτής που μας δείχνει τους τομείς της ζωής μας, όπου συγκρατούμε την ελευθερία έκφρασης της βούλησής μας στην μέγιστη ισχύ της. Δημιουργεί περισσότερο χώρο για να αναπτυχθεί η συμπόνια.

Σύγκρουση

Πολλές φορές, το δυσάρεστο εσωτερικό βίωμα προκαλεί εξωτερικό θόρυβο. Το εγώ δεν μπορεί να παραμείνει σιωπηλό όταν λαμβάνει χώρα κάποια συναισθηματική θεραπεία οποιουδήποτε βαθμού. Όσο αυξάνει η συνειδητότητά μας, τόσο επιτρέπουμε σε κάθε συναίσθημα να περάσει και να απελευθερωθεί, δημιουργώντας χώρο στο ενεργιεακό μας πεδίο.

Ωστόσο, η ψυχή είναι σε θέση να μοιραστεί τα συναισθήματά της χωρίς να φωνάζει ή να δείχνει το δάχτυλο. Η δύναμη της αναπνοής είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία μεταμόρφωσης της ψυχής. Όταν επιλέγουμε να αναπνέουμε μέσα από κάθε περίσταση αντί να διαφωνούμε γι’ αυτή, τότε ταυτόχρονα σεβόμαστε, αναγνωρίζουμε και καλωσορίζουμε τα εξελικτικά οφέλη. Όταν είμαστε σε θέση να αισθανθούμε αντί να κατηγορούμε και να αναπνέουμε αντί να διαφωνούμε, τότε βαδίζουμε στην πρώτη γραμμή των υψηλότερων δυνατοτήτων μας ως εξελισσόμενων πνευματικών όντων. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε πως οτιδήποτε εμφανίζεται ως εχθρός, είναι στην πραγματικότητα ένας πνευματικός σύμμαχος που μας βοηθά να εξελιχθούμε.

Κάθε σκέψη και συναίσθημα έχει εξελικτικό όφελος, είτε αντιπροσωπεύει συναισθηματικά απομεινάρια που απομακρύνονται από το ενεργειακό μας πεδίο είτε αναγνωρίζεται ως επίπεδα (στρώματα) ασυνείδητου που θεραπεύονται.

Πηγές 

Kahn, M. (2018). Everything is here to help you: A guide to your soul's evolution. Carlsbad: Hay House.

Όροι και Προϋποθέσεις Αναδημοσίευσης Περιεχομένου

Συγγραφέας άρθρου: Παναγιώτα Δ. Κυπραίου Ψυχολόγος Υγείας (MSc) - Σωματική & Gestalt Ψυχοθεραπεύτρια (ECP) - Επόπτρια Σωματικής Ψυχοθεραπείας - Συντονίστρια Σχολών Γονέων  https://www.psychotherapeia.net.gr