Μια χελώνα λιαζόταν στον ήλιο, όταν πέρασε από κει ένας τράγος. Την καλημέρισε κι άρχισαν να λένε για τον καιρό και για διάφορα άλλα πράγματα που λένε οι άνθρωποι και τα ζώα όταν δεν έχουν κάτι καλύτερο να πουν. Για να κάνει πιο συναρπαστική τη μονότονη συζήτησή τους, το τραγί είχε μια ιδέα:

«Τι λες, θες να παραβγούμε στο τρέξιμο;»

Η χελώνα το κοίταξε παράξενα, κι ένα πονηρό χαμόγελο άρχισε να διαγράφεται στο πρόσωπό της:

«Η υπόθεση είναι χαμένη για σένα, μη βάζεις καθόλου στοίχημα!» του είπε.

«Μπλοφάρει», σκέφτηκε ο τράγος.

«Μόνο που ο δρόμος θα πρέπει να είναι αρκετά μακρύς», συνέχισε η χελώνα. «Ξέρεις, δεν είμαι πολύ καλή στην ταχύτητα, αλλά σε αντοχή δε με περνάει κανένας. Επίσης, επειδή έχω καιρό να κάνω προπόνηση, θα ήθελα ν’ αρχίσουμε σε μια βδομάδα από σήμερα, μόλις ο ήλιος αρχίσει να φωτίζει την κορυφή αυτού του δέντρου».

Το τραγί δέχτηκε και περίμενε ανυπόμονα πότε θα περάσουν οι μέρες για ν’ αρχίσει ο αγώνας.

Τις μέρες που μεσολάβησαν ως τον αγώνα, η χελώνα συνάντησε όλα τα αδέλφια, τα ξαδέλφια, τους συγγενείς και τους φίλους της και τους είπε ότι την καθορισμένη μέρα και ώρα θα πρέπει καθεμιά να είναι κρυμμένη στο σημείο που θα της ορίσει. Κανόνισε λοιπόν να είναι κρυμμένη στο σημείο που θα της ορίσει. Κανόνισε λοιπόν να είναι κρυμμένη μια χελώνα στις φτέρες κάθε εκατό περίπου μέτρα, κατά μήκος του δρόμου που θα διεξάγονταν ο αγώνας.

Ο τράγος ήταν εκεί στην ώρα του και, μόλις ο ήλιος χτύπησε την κορυφή του συμφωνημένου δέντρου, όρμησε με όλη τη δύναμή του μπροστά.

Αφού έτρεξε κάμποσο, αποφάσισε να δει πού βρίσκεται ο αντίπαλός του.

«Συνεχίζεις ή εγκατέλειψες τον αγώνα;» ρώτησε περίεργος, γιατί δεν άκουγε κανένα θόρυβο από τρέξιμο.

«Ασφαλώς συνεχίζω!» ακούστηκε μια χελωνίσια φωνή λίγα μέτρα πιο πίσω – από μια χελώνα που ήταν κρυμμένη στις φτέρες.

Το τραγί δεν περίμενε να βρίσκεται τόσο κοντά του η χελώνα και αύξησε πάλι ταχύτητα.

Σε λίγο ρώτησε λαχανιασμένο:

«Πώς πας; Συνεχίζεις ή εγκατέλειψες;»

«Ασφαλώς συνεχίζω! Μάλιστα, τώρα μόλις έπιασα το ρυθμό μου στο τρέξιμο», απάντησε μια χελώνα που ήταν λίγο πιο πίσω κρυμμένη στις φτέρες.

Ο τράγος άρχισε πάλι να τρέχει, αλλά οι δυνάμεις του είχαν αρχίσει πια να τον εγκαταλείπουν. Αγκομαχώντας, ξαναρώτησε σε λίγο:

«Συνεχίζεις ή εγκατέλειψες;»

«Τώρα να εγκαταλείψω που έχω σίγουρη τη νίκη;» του απάντησε μια χελώνα κρυμμένη στις φτέρες σχεδόν δίπλα του.

Το τραγί δεν άντεχε άλλο. Έπεσε λιπόθυμο από την εξάντληση.

«Για να μάθεις ότι υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από τη σωματική δύναμη!» είπε γελώντας μια χελωνίτσα, καθώς έβγαινε από τις φτέρες.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

**Από το βιβλίο του Χρήστου Μαγγούτα, "Η σοφία των λαών".