Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζονται σε νέες καταστάσεις όταν οι γονείς τους, τους το «επιτρέπουν». Η απόφαση ενός γονέα να επιτρέψει στο παιδί του να αφήσει να εξελιχθεί κάτι το οποίο λαμβάνει χώρα μέσα του, είναι εξαιρετικά σημαντική.
Για παράδειγμα, μία μητέρα παραπονιέται πως έχει πολύ λίγο χρόνο για τον εαυτό της. Ασχολείται με τα παιδιά της (10 μηνών και 2 ετών) είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο σύζυγός της ταξιδεύει πολύ για επαγγελματικούς λόγους, ενώ οι γονείς της μένουν μακριά.
Η μητέρα αυτή δεν προτιμά να στείλει το μεγάλο της παιδί σε κάποιο παιδικό σταθμό στο κέντρο της πόλης, διότι θεωρεί πως οι δασκάλες εκεί είναι εξαιρετικά αυστηρές. Στο σπίτι της φίλης της τα παιδιά καταλήγουν πάντα να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες γλυκών, γεγονός το οποίο την κάνει να αποφεύγει τις επισκέψεις ακόμη και εκεί. Είναι περιττό να αναφέρει κανείς πως η ανάγκη της μητέρας αυτής είναι να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν. Το αίσθημα πως όλα γίνονται «καλά και σωστά» μόνο στο σπίτι είναι η αρχή μιας γενικότερης έντασης και ενός αναπόφευκτου ξεσπάσματος. Το να πρέπει να κάνετε τα πάντα μόνοι, σίγουρα αποτελεί πηγή άγχους και εκνευρισμού.
Στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο δεν κάνει καλό ούτε στα ίδια τα παιδιά. Βέβαια, το να τρώει κανείς πολλά γλυκά δεν είναι υγιεινό. Επίσης, ένας ιδιαίτερα αυστηρός παιδικός σταθμός δεν μπορεί να είναι ό,τι καταλληλότερο για τη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού. Ωστόσο, τα παιδιά μπορούν να διαχειριστούν αυτές τις διαφορές, ενώ είναι σε θέση ακόμη και να επωφεληθούν από αυτές. Γιατί; Διότι τα παιδιά μπορούν γρήγορα να αντιληφθούν την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων, καθώς και διαφορετικών τρόπων σκέψης και αξιών στον κόσμο που ζουν. Επίσης, αντιλαμβάνονται πως καθεμιά από αυτές δεν είναι απόλυτα σωστή ή απόλυτα λανθασμένη. Ακόμη πιο σημαντική είναι η διεργασία στην οποία ένα παιδί υπόκειται, μέχρι που να βρει το δικό του προσωπικό δρόμο και να χαράξει πορεία.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Άρθρο των Elisabeth Zöhrer και Romana Hinteregger
Από το βιβλίο της Brigitte Weninger «Κάποιος να μ' αγαπάει».
