Θεέ μου δώσε μου ...

το Θάρρος να αλλάξω αυτά που μπορώ,

Σύμφωνα με τον Χόρχε Μπουκάϊ.

Πρώτη αλήθεια: Αυτό που είναι, είναι.

—«Τι είναι όμως αυτό το περίφημο στρες;»

—«Το περίφημο στρες, όπως το αποκαλείς εσύ (και που στην πραγματικότητα θα ‘πρεπε να το λέμε κακό στρες για να το ξεχωρίζουμε από την υγιή αντίδραση που λέγεται καλό στρες),

Ένα πολύ ωραίο ποίημα που συμβολίζει την εξέλιξη της συνειδητότητας.

“Υπάρχει μια τρύπα στο δρόμο μου”, της Portia Nelson.

Το Κομμάτι-που-λείπει καθόταν μοναχό του… περιμένοντας κάποιον να έρθει να το πάει κάπου.

Κάποιοι του ταίριαζαν… αλλά δε μπορούσαν να κυλήσουν.

Αυτή η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ένας ξενώνας.

Κάθε πρωί, μια νέα άφιξη.... Μια χαρά, μια κατάθλιψη, μια κακία....

Εγώ κάνω το δικό μου και εσύ κάνεις το δικό σου.

Δεν βρίσκομαι σε αυτό τον κόσμο για να ζήσω σύμφωνα με τις προσδοκίες σου.

Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; 

-Δάσκαλε, πες μου σε παρακαλώ, θα συναντήσω κάποτε την Αδελφή Ψυχή μου;

-Μα πάντα ήταν μαζί σου, απάντησε ο Δάσκαλος.