Μια φορά και έναν καιρό συνεννοηθήκανε ο σκατζόχερας με την αλεπού:

«Ξέρεις κανένα ψέμα», του λέει, «να πάμε να κλέψουμε σταφύλια;»

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ΄ ένα χωριό ένας γεωργός με τη γυναίκα του και την κόρη του. Η ζωή τους κυλούσε ήσυχα και ήταν ευτυχισμένοι. Ξαφνικά όμως η γυναίκα του αρρώστησε και μετά από λίγο καιρό πέθανε. Ο γεωργός μετά από λίγα χρόνια ξαναπαντρεύτηκε και απόκτησε μια δεύτερη κόρη.

Δυο κατσίκες ανταμώθηκαν μια φορά επάνω σ’ ένα στενό γεφύρι. H μια είπε:

– Kάμε τόπο να περάσω εγώ!

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Ο Πασχάλης ήταν ένας κάτασπρος λαγός πρόσχαρος και ζωηρός που αγαπούσε πολύ τη ζωή στη φύση. Στο τεράστιο αγρόκτημα όπου ζούσε ευχαριστιόταν την ησυχία της εξοχή, το τρέξιμο και το παιχνίδι στο πυκνό δροσερό χορτάρι και στην απλωσιά των λιβαδιών.

Μια φορά κι ένα καιρό, ένας Βραχμάνος κίνησε να πάει σ’ ένα προσκύνημα. Στο δρόμο του, είδε μια τίγρη κλειδωμένη μέσα σ’ ένα κλουβί να ξαπλώνει νωχελικά. Βλέποντας το καημένο το θηρίο το λυπήθηκε, που ήταν αιχμάλωτο. Αλλά μετά, σκεφτόμενος τι μεγάλο κίνδυνο θα αποτελούσαν τα άγρια ζώα αν δεν ήταν φυλακισμένα, αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του.

Ο Αστέρης είναι ένα όμορφο, λαμπερό κουμπί, που θέλει όλοι να το προσέχουν και να το θαυμάζουν. Κι έτσι γίνεται, μέχρι τη μέρα που αναγκάζεται να συνυπάρξει και να συνεργαστεί με τους συγγενείς του, που είναι κάποια άλλα κουμπιά ολόιδια με αυτόν.

Ένα παραμύθι που δημιουργήθηκε μέσα από το facebook με έμπνευση από τις ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη. Ο Κώστας Στοφόρος είδε την πρώτη ζωγραφιά με την κοπέλα που κοιμάται με αγκαλιά την κούκλα της. Φαντάστηκε μια βροχή από μπιζέλια και το παραμύθι …ξεκίνησε.

Τότε είναι που παρουσιάστηκε η αλεπού.

«Καλημέρα», είπε η αλεπού.