Είναι μια σύντομη ιστορία που αναφέρεται σε ένα «μοναχικό» κερί φτιαγμένο από ζωικό λίπος το οποίο μένει ρυπαρό και παραμελημένο, μέχρι να αναγνωριστεί και να αναφλεγεί η εσωτερική του ομορφιά.

Ο Μίχος ο τσαγκάρης, σαν έμαθε πως θα γίνει πατέρας, έβαλε όλο του ταλέντο και τη μαεστρία για να φτιάξει τα πιο όμορφα παπουτσάκια για τον γιο που ονειρεύεται.

"Να περπατάς δίπλα σ’ εκείνα τα παιδιά που είναι διαφορετικά, να έχεις την τύχη να σου χαρίσουν τον πλούτο της ψυχής τους και της σοφίας τους και να γίνεις ο ήλιος που θα ζεστάνει τα φτερά τους για να πετάξουν ψηλά. Το ξέρεις ότι ένα σου χαμόγελο αρκεί για να το καταφέρουν".

Ο Φρέντι περνούσε την ώρα γκρινιάζοντας στο φίλο του το Λιουκ.

Ο Λιουκ ήθελε να γίνει καλικάντζαρος – γιατρός και σκέφτηκε πως, ακούγοντας υπομονετικά το Φρέντι να κλαψουρίζει για το παραμικρό χτυπηματάκι, μπορούσε να εξασκηθεί γιατρεύοντάς τον.

Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που το λέγανε Ποντικούλης Τρωκτικούλης.

Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι, η Αννούλα. Ήταν ψηλή, λεπτή με μάτια γαλανά και ολόχρυσες πυκνές μπούκλες. Όμως αυτές οι μπούκλες δεν είχαν μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά και μαγικές ιδιότητες….

Μια φορά και έναν καιρό… ένας Σουλτάνος έχτισε ένα παλάτι στην καρδιά της ερήμου. Έφερε εργάτες και όλα τα αναγκαία υλικά ξοδεύοντας 100.000 δηνάρια. Το παλάτι ήταν υπέροχο με χρυσούς και αργυρούς τρούλους και πυργίσκους, με καταπράσινους κήπους και σιντριβάνια, καρποφόρα δέντρα και πουλιά.

Ήταν μια φορά και έναν καιρό μια τόσο δα μικρούλα αρκουδίτσα, η μικρότερη σε ηλικία στο χωριό Μιάμ-Μιάμ! Τρελαινόταν για ολόφρεσκα γλυκά κάθε είδους και φυσικά για λαχταριστό μέλι! Κάθε μέρα έτρωγε φρυγανιές με μέλι, σοκολατένια γλυκά και γλειφιτζούρια.

Μια φορά δίπλα σε μια ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι.