Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρούλα κάμπια.

Κολλημένη πάνω σ’ ένα φύλλο η κάμπια κοιτούσε με ενδιαφέρον τα έντομα που τραγουδούσανε, έτρεχαν, πηδούσανε και διασκέδαζαν.

Κάποτε σ’ ένα μαγικό δάσος ζούσαν αρμονικά πολλά και διάφορα ζώα. Από τα πιο μικρά και ήρεμα, μέχρι τα πιο μεγάλα και άγρια. Φυσικά σε ένα μαγικό δάσος τα ζώα έχουν φανταστικές ιδιότητες, όπως να μιλάνε.

Ο Γιαννάκης, είχε ένα μοναδικό τρόπο να αντιμετωπίζει τα δύσκολα! Μπορούσε να εξαφανίζεται όποτε ήθελε, χάριν στο μαγικό του πάπλωμα!! Τσουπ κρυβόταν από κάτω και εξαφανιζόταν! Του το είχε δωρίσει η γιαγιά του, μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα και πολύ το αγάπησε!

Κάθε απόγευμα, γυρίζοντας από το σχολείο, τα παιδιά πήγαιναν να παίξουν στον κήπο του γίγαντα. Ήταν ένας μεγάλος, πανέμορφος κήπος με απαλό πράσινο γρασίδι. Εδώ κι εκεί στο χορτάρι ορθώνονταν ωραία λουλούδια σαν αστέρια, υπήρχαν δώδεκα ροδακινιές γεμάτες ρόδινα μαργαριταρένια ανθάκια που το φθινόπωρο βάραιναν από τους πλούσιους καρπούς.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας οικοδόμος που ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του. Με τον καιρό έγινε τόσο πολύ γνωστός που δεν προλάβαινε να εξυπηρετήσει τον κόσμο και έτσι αποφάσισε να πάρει βοηθό. Μια μέρα τον πλησίασε ένα μικροκαμωμένο φτωχό αγόρι και του ζήτησε δουλειά.

Στην Μογγολία οι άνθρωποι ζούνε σαν νομάδες. Αυτό σημαίνει ότι δεν ζουν σε σπίτια, αλλά σε σκηνές, και πηγαίνουν από μέρος σε μέρος στην αναζήτηση τροφής για τα ζώα τους. Έχουν χιλιάδες άλογα. Τα άλογα είναι η ζωή τους. Λένε ότι σχεδόν όλη την ζωή τους την περνάνε επάνω στο άλογο.

Μια μικρή κόκκινη Κότα βρισκόταν στον κήπο με τα κοτοπουλάκια της, όταν βρήκε μερικά σπυριά σιτάρι.

«Ποιος θα με βοηθήσει να σπείρω αυτό το σιτάρι;» ρώτησε.

Ζούσε κάποτε σ’ ένα χωριό, σε μια πλαγιά του Καυκάσου, ένας βοσκός με την όμορφη και πανέξυπνη κόρη του, την Αναΐτ. Κάποια μέρα έτυχε να περάσει από κει ο Βατσαγκάν, ο γιος του βασιλιά, με τον πιστό του φίλο Ναζάρ. Είχε βγει για κυνήγι, είχε κουραστεί καταδιώκοντας μάταια ένα αγριογούρουνο και έφτασε λαχανιασμένος και ιδρωμένος σε μια πηγή κοντά στο χωριό, τη στιγμή που βρίσκονταν εκεί μερικές κοπέλες για να γεμίσουν τις στάμνες τους.

Ένας τυροκόμος και η γυναίκα του που είχαν πάει για περίπατο στους λόφους, βρήκαν μια μικρή βατραχίνα μέσα σ' ένα εντελβάις.